Internet Güvenliği 3: Pratik Tavsiyeler
Mevcut pratiklerin zararlı olduğunu gördük.
Bizi koruyan bazı teknolojilerin perde arkasını gördük.
Şimdiyse herkesin uyması gereken kurallara bakalım.
(TDK notu: "Şifre"nin encryption'a, "parola"nın da password'e denk geldiğini öğrendim. Bense ikisine de "şifre" diyordum. Kurumlar dahil herkes o şekilde kullandığı için bu yanlışta ısrar edeceğim. Dil ne güzel bir şey, yeterince fazla insan aynı yanlışı yaparsa, o yanlış doğru oluyor. Yaşasın kalabalıkların cehaleti.)
***
#1 - Şu Saniye İşi Gücü Bırakıp Şifrelerinizi Değiştirmeniz Lazım
LinkedIn'den sızdırılan parolaların üçte biri "utanç listelerinde" idiler. Yani basit dictionary saldırılarına gebeler. Hash tablolarını çalmayı bırak, web üzerinden normal kullanıcı gibi 3 tane parola denesen belki yetecek bazı hesaplara girmeye.
Bir diğer üçte birlik kesim de, standart brute-force programlarıyla kolayca kırılabilecek cinsten parola seçmiş. İngilizce sözlüklerde sıkça geçen bir kelime mesela. Yahut anlaşılmaz bir şey ama çok kısa.
Kısaca Mr Robot klonu olmaya gerek yok; Rus forumlarından indirebileceğiniz o çalınmış hash tablosu + piyasada satılan basit programları kullanarak, birkaç saat içinde her 3 LinkedIn kullanıcısının 2'sinin hesabına girebilirdiniz.
Hepimiz çoğu konuda kendimizi ortalama üstü görüyoruz ama ne yazık ki şifre konusunda o %66'lık LinkedIn kalabalığı içinde olma ihtimaliniz -sıkı durun- %66.
#2 - Şifrelerinizi Bir Kenara Yazmayın
Kasanın üstüne kasa şifresini yazmakla, arabanın üstünde anahtarını bırakmakla, bilgisayarın şifresini post-it'le ekrana yapıştırmak arasında fark var mı?
Hadi evdeki bilgisayar neyse, oraya biri girmişse zaten daha önemli dertleriniz var demektir, ama işyerinde asla. Bir keresinde, İş Bankası'nın güvenlik ekibinden birinin ekranına post-it ile yapıştırılmış firewall parolası görmüştüm. Test makinesi değil, bildiğin canlı ortam. "Kozmik oda"da filan da değildik, yüzlerce insan gibi oraya iş yapmaya gitmiş biriydim. Fotoğrafını bile çekmiştim çaktırmadan, Drive'da bir yerde duruyor. (Image recognition ile tarasalar -ki tarıyorlar- o şifreyi anlayacak Google.) Elbette tek bir şifre bilmek yeterli değil ama başka yollardan olan erişimime eklenince...yani abartmayayım ama o gün isteseydim Amerikan başkanı dahil her iktidarı devirirdim.
Cüzdana da şifre yazmayın. Hayatınızın bir noktasında cüzdanınızı kaybetme/çaldırma ihtimaliniz %95 (kaynak: Nasa). İlla yazacaksanız, bari bir açıklama olmadan ve mesela karakterleri birer ikişer arttırarak yazın. (Bu tekniğin genel hali olan Caesar Cipher'ı, 2000 yıl önce Roma'da kullanıyorlardı.)
#3 - Cleartext Haramdır
Asıl kabus senaryo post-it değil, notepad. Daha doğrusu, şifreleri herhangi bir elektronik ortama açık halde yazmak. Bunların eninde sonunda çalınacakları kesin. Bir kağıt parçasına şifre yazmak %1000 daha güvenli.
Bir düşünün, babanızın hesabını ele geçirmek için gidip Google'ı hacklemek mi daha kolay, telefonunda veya PC'sinde gezen malware'ler ile bu tip text dosyalarını okumak mı? Zaten bilgisayarında şifre saklayacak profildeki biri, onu muhtemelen passwords.txt, önemli.txt, şifreler.txt veya -çok cinse- readme.txt gibi dosyalara saklıyor. Malwareler ile bu dosyaları aramak çok kolay.
Veya babanızı email phishing ile kandırmanın kolaylığını düşünün. Nijeryalı devrik diktatörin birine, emailden açık açık şifresini yazacaktır bugün yarın. Yanlış anlamayın, babanızı tanıdığımdan değil ama biraz safmış diyorlar.
Bu günahı bazı web siteleri de işliyor, size açık şifrenizi emailleyerek. Yukarda alışveriş devi Tesco'nun facia güvenlik politikasının bir kanıtı var (ayrıntısı burada). Bu kısa email nelere işaret ediyor?
Gerçek şifrenizi Tesco biliyor, yani hashing yapmıyorlar, yani bir çalışan tüm şifreleri sızdırabilir.
Emaile erişim güvenli değil çünkü her seferinde login olmuyoruz. Dolayısıyla telefonumu veya laptop'ımı çalan biri, emailime kolayca bakabilir.
Kimse emaillerini silmiyor. Hesabınız taa 3 sene sonra bile hacklense, bu tip şifreleri görmek için tek gereken "your password is" diye aratmak.
Bunları düşünemeyen bir web sitesinin kim bilir daha ne güvenlik açıkları vardır. O yüzden size herhangi bir hassas bilgiyi emailleyen sitelerle iş yapmayın, kendi şifrelerinizi de emaillerde saklamayın.
#4 - Dandik Sitelere Dandik Şifreler
Birileri o Tesco.com'u veya bokgibisysadminiolansite.com'u illa ki hackleyecektir ve ele geçirdiği her şeyi bankalar için, Google için, e-devlet için de deneyecektir. Bunu önlemek için iki yöntem var:
Her siteye özel şifre (bir password manager gerektirir, birazdan değineceğim)
Dandik siteler için, "123456" gibi bilinen şifreleri kullanmak.
"Dandik site"den kastım, hesabınıza girilse size zarar vermeyecek siteler. Fakat dikkat edin, sırf kredi kartınızı onlara vermediniz diye kurtarmış olmuyorsunuz. Bazı sitelere farkında olmadan ikincil bilgiler veriyoruz (doğum tarihi, telefon numarası, vs). Bunlar daha önemli hesaplarınızı "şifremi unuttum" yolundan giderek ele geçirmek için kullanılabilirler.
#5 - Güvenlik Soruları Güvensizdir, Doğru Cevaplamayın
Eskiden "şifremi unuttum" hıyarlığı için standart çözüm olan güvenlik soruları artık birer güvenlik açığı haline geldiler. Ben hayatımda sadece bir kere hacklendim ("challenge accepted"), o da zamanında Google hesabımdaki bu sorulardan birinin aşırı basit olması yüzündendi.
Tam bir tasarım hatası: Şifremi kırmak için önce siteyi hacklemeniz, sonra da belki 5 trilyon deneme yapmanız gerekiyor ama "şifremi unuttum" dedikten sonra, ilk gittiğim okulu veya ilk arabamın markasını tahmin etmek için belki sadece 5 deneme yeterli. Hem hash tablosunu çalmanıza gerek yok.
Bu iş nasıl yıllar boyunca kullanıldı inanamıyorum. O süreçte Internet'e saldığınız tüm cevapların da çoktan çalınmış olduklarını farzedin. Neyse ki artık çoğu site bu soruları sormuyor.
Bu tip sorular birer social engineering davetiyesi gibiler
#6 - Şifrenizi Test Etmeyin
"Şöyle şifre kullanın, böylesini kullanmayın" diye bin tane tavsiyeyle şiştikten sonra, aklınızdaki bir şifreyi test etmek çekici gelebilir. Sürüyle online password-meter var. Mesela bu. Eğlenceli ama asıl şifrelerinizi buralarda denemeyin. Niye?
İlkin, basit bir denemeyle, bu testlerin ne kadar manasız olduğunu görebilirsiniz. Linklediğim siteye göre "Passw0rd!23" şifresini çözmek 400 sene alacakmış ortalama, "yapmahayrettin" ise sadece 51 sene.
Uzunluğa ve karakter çeşitliliğine bakıp bir hesap yapıyorlar hep. Oysa hash tablolarını çalmış biri, sizin sadece küçük harf kullanıp kullanmadığınızı önceden bilmiyor. Zaten o tablolarda sadece siz yoksunuz ki. O hackerın izleyeceği genel stratejiye göre, muhtemelen ilk söylediğim şifre daha önce denenip kırılacaktır, çok sık kullanılan bir şifrenin varyasyonu olduğu için.
İlk bölümde dediğim gibi, "şifreniz ne kadar saçma sapan karakterlerden oluşursa o kadar güvenli olur" diye bir kural yok. Bu tip şifre ölçerler tam da bu yanlış intibayı besliyorlar.
***
İkincisi de, bu test siteleri riskli. Kötü niyetli kişiler tarafından şifre toplamak için hazırlanmış olabilirler. Linkteki site Dashlane sponsorluğunda olduğu için görece güvenilir ve offline çalışıyor (yani yazdığınız şifreyi bir sunucuya gönderip, orada işleyip, sonra size sonucu göstermek yerine, kodunu sizin browserınızda lokal olarak çalıştırıyor).
Ama gerçekten de Dashlane sponsorluğunda olduğundan emin miyim? Yahut her seferinde ethernet kablosunu çekerek veya kaynak koduna bakarak, programın lokal çalıştığını kontrol edecek miyim? Bunu anlayacak kadar Javascript biliyor muyum?
Hepsinin cevabı hayır. Boşuna risk almayın, buralarda sadece dandik şifreler deneyin eğlence için.
#7 - Bu Sefer İşlevinden Çok Boyutu Önemli
Uzun şifrelerin daha zor kırılması sürpriz değil (yukardaki sitede "hayrettinyapmahayrettin"i denediğimde, süre51 seneden 277 trilyon seneye çıktı), asıl numara post-it gerektirmeyecek bir uzun şifre bulabilmekte.
Bir password manager kullansanız bile, 2-3 tane sağlam ve hatırlayabileceğiniz parola lazım. Zaten password manager'a bağlanmak için bir tane gerekecek her halükarda.
İyi şifre yaratma sorununun Diceware gibi ilginç çözümleri var. Bana en kolay gelen stratejiyse, kendimi robot yerine koymaktan vazgeçip, özel karakterlere fazla bulaşmamak. Konuyla veya siteyle alakalı bir cümle kuruyorum mesela (içinde sitenin adı geçmiyor). Cümle anlamsız da olabilir, önemli olan içindekileri aynı kare içinde kafanızda canlandırmak. Bunu yaparsanız bir daha o şifreyi unutmazsınız.
Şifredeki kelimelerden biri, size anlamlı gelmesine rağmen sözlüklerde bulunmayacak bir şey olsun. Asıl güvenlik sağlayan kısım o. Kalan kısım, hatırlamayı kolaylaştırmak için.
(Çoğu site en az bir rakamı ve özel karakteri zorunlu kıldığı için, herkes gibi başına sonuna eklemek yerine, bunları şifrenin ortalarına bir yerine yedirin. Mesela ünlem işaretini hatırlamak için, kafamda canlandırdığım sahnede şaşıran birileri olabilir.)
#8 - Öldürmeyeceksin ve Aynı Şifreyi Kullanmayacaksın
Internet güvenliği hakkındaki en önemli kutsal emir, şifrelerin tekrar kullanımı hakkında:
Thou shall not reuse passwords! (Üstad burada İngiliz halkına sesleniyor)
10 emir, aslen 10'dan fazla emir içeriyor ve çoğumuz için en önemli kural olan "birbirinizi öldürmeyin" 7. sırada. Ben de en önemli güvenlik emrini bir sonraya, yani 8. sıraya koydum.
Çoğunuz her sitede aynı şifreyi kullanacak kadar saf değildir ama muhtemelen "dandik yerler için bir şifrem, önemli yerler için de başka bir şifrem var" tayfasındansınız. Yahut belki de süper bir şifre buldunuz ama onun sonuna "apple", "google", vs ekleyerek bir düzine farklı yerde kullanıyorsunuz. Halbuki brute force algoritmaları sık kullanılan site isimlerini ve ilk x harflerini otomatikman deniyorlar zaten, kimseyi kandırmıyorsunuz yani.
Aynı şifreyi veya yakın akrabalarını tekrar tekrar kullanmak, tüm yumurtaları aynı sepete koymaktan da kötü: Farklı yumurtalar koydukça, sepetin de daha kötü bir sepetle değiştirildiğini hayal edin. Zira yaptığınız şey, her sitedeki hesabın güvenliğini, aralarındaki en kötü güvenliğin seviyesini çekmek.
O sitelerden illa ki bir tanesi two factor authentication kullanmıyordur, illa ki birinin hash fonksiyonu eskimiştir, illa ki birindeki mühendisler patronlara kızgınlardır ve veritabanını sızdırmak için çok da ikna edilmelerine gerek yoktur. Zinciri en zayıf halkası koparır. Ve bir şekilde bilgileriniz "ortamlara" düştüğünde Internet onu bir daha unutmuyor, her yerde ve sürekli olarak deneniyor.
#9 - Password Managerlar 65 Yaş Altı İçin Birer Zorunluluk
Her sitenin şifre oluşturma ve yenileme politikası farklı olduğu için (ve aralarında Ziraat gibi, THY gibi "illa 6 karakterli şifre olsun" diyen felaketler olduğu için), yukardaki tüm kuralları takip etmenin iki doğal sonucu var:
Bir noktada isyan edip, tüm kuralları ihlal ettiğiniz o cahiliye dönemine geri döneceksiniz.
Bir noktada pes edip, 21. yy'da yaşadığınızı farkederek bir password manager kullanmaya başlayacaksınız.
Password Manager: Her siteye özel, upuzun manyak bir şifre uydurabilen ve bunları sizin yerinize hatırlayan bir sanal kasa. Sizin sadece tek bir şifre hatırlamanız gerekiyor. Desktop uygulaması, browser eklentisi ve telefon uygulaması halinde çalışıyorlar.
"Sahte" Password Manager: Chrome gibi browserların sunduğu "şifre hatırlama" veya autofill özellikleri. Bunlar çok güvenli değiller. XSS gibi veya görünmez formlarla bilgi çalmak gibi "seksi" güvenlik açıklarına değinmeye gerek yok, daha "ilkel" düşünsek de olur: Dalgın bir anınıza denk gelir, biri Google'a benzeyen bir siteye sizi emaille yönlendirerek hesabınızı çalabilir, sonra gider sizin bilgilerinizle Chrome'u açar ve şifrelerinize erişimi olur. Olmasın.
Chrome'un bu mesajında "Fuck No!" diye üçüncü bir seçenek olmalı.
***
Gerçek password manager'lardan bazıları şunlar:
Dashlane
Lastpass
1Password
Keeper
Karşılaştırmaları burada. Dashlane en yüksek notu alıyor genelde, bense Lastpass kullanıyorum epeydir. Yaklaşık 100 ayrı sitedeki kullanıcı bilgilerimi buradan kontrol ediyorum. Peki bunlar ne kadar güvenli? Tüm yumurtaları aynı sepete koymak değil mi bu?
Kısa cevap: Evet ama yumurtalarımın hiçbiri birbirine dokunmuyor ve Dünya'daki en sağlam sepet bu. Password managerların riski x ise, bunları kullanmamanın yarattığı risk 100x. O yüzden kafayı güvenlikle kırmış bir sürü uzman da bunları kullanıyor.
Uzun cevap: Çalışma akışı kısaca şöyle:
Önce bir hesap şifresi oluşturuyorsunuz. Lastpass bunun gücünü ölçüp onay verdikten sonra şifrenin kendisini değil, hash'ini saklıyor (önceki yazıdan hatırlayın). Bu hash'i de yüzlerce kez rehash edip salt ekliyor. Yani sunucuları hacklense bile şifrelerin kırılması imkansıza yakın.
Artık bir hesabınız var, şimdi sıra parola kasanızı doldurmakta. Önce halihazırda hesabınız olan sitelerden başlayalım. Diyelim Facebook'a giriş yaptınız. Lastpass eklentisi bunu anlayıp, "bu bilgileri kasaya ekleyeyim mi?" diye soruyor.
"Evet" dediğinizde, eklenti sizin Facebook şifrenizi Lastpass'a göndermiyor açıktan. Onun yerine, önce sizin siz olduğunuzu doğrulamanız lazım. (Halihazırda devam eden bir Lastpass session'ı yoksa tabii. Bu cihazı 30 gün boyunca hatırla de her seferinde uğraşmayayım" seçenekleri de var.)
Hesap şifrenizi yazıyorsunuz ama bu şifre de cihazınızı terketmiyor. Onun yerine şifre cihazınızda hashleniyor ve Lastpass'e sadece bu hash gidiyor kontrol için. Yani yolda kaçırılma ihtimali yok.
Hesabınız doğrulanınca, Lastpass size HTTPS üzerinden kasanızı gönderiyor. Bu şifrelenmiş (encrypted) bir dosya. Yani HTTPS kırılsa bile dosyayı okumak imkansız çünkü anahtarı sadece sizde var.
Bu anahtar, sizin hesap şifrenizden farklı. Ne olduğunu bilmediğiniz uzun bir kod düşünün. Önemli olan, bu anahtarın, sizin cihazınıza/uygulamanıza özel olduğu ve orada saklandığı. Bu anahtar ne Internete çıkıyor, ne de bir kopyası Lastpass sunucularında depolanıyor.
Sizin siz olduğunuzu kanıtladınız, kasanızı aldınız. Cihazınız bu kasayı özel anahtarıyla açtı, içine Facebook bilgilerini yazdı, tekrar anahtarla kilitledi (256 bit AES ile) ve HTTPS üzerinden kasayı Lastpass sunucularına geri yolladı. Artık FB bilgileriniz kayıtlı, unutsanız da sorun değil.
Yani gerekli üç bileşen var, bunlardan biri kafanızda (Lastpass hesap şifresi), biri Lastpass sunucularında (parola kasası), biri de cihazınızda (kasa anahtarı). Bir Lastpass çalışanı veya orayı hack edecek biri, ne sizin kasanızın içini ne de hesap şifrenizi görebilir.
Şimdi diyeceksiniz ki "kasa niye Lastpass'ta?". Şifrelerinize her yerden ulaşabilesiniz diye. Yani birden fazla cihazınız olur veya web arayüzünden girmeniz gerekebilir. İyice paranoyaklar için bu şekilde cloud bazlı olmayan, her şeyi lokal tutan çözüm de mevcut.
Peki yine diyebilirsiniz ki "her yerden ulaşmak mümkün mü? E hani kasanın anahtarı sadece benim cihazımdaydı ve ona özeldi?". Evet, anahtarınız cihazınıza özel ve lokal ama kasanızın ebediyen tek bir anahtarı yok. Hesabınıza ulaşmak için kullandığınız her browser veya mobil app, yeni bir anahtar oluşturuyor.
Yani Lastpass hesabınızın güvenliğini sağlayan asıl şey aklınızda olan hesap şifreniz. "Anahtar"ın tüm olayı ise, sizin hesap şifrenizi bilmeyen ama Lastpass sunucularına erişimi olan veya Internet'te bir yerde sizin iletişiminizi dinleyen birinin (man-in-the-middle attack), kasanızdaki parolaları görmesini engellemek. Şifrenizi bilen biri kasanıza ulaşacaktır ama sizi dinleyen bir ISP veya bir Lastpass çalışanı ulaşamayacaktır.
Yeni bir sitede hesap oluştururken de benzer bir akış var: Bu sefer Lastpass eklentisi "sana sıfır km şahane bir şifre yaratayım mı?" diye soruyor, sonra bu bilgileri şifreleyip Lastpass sunucularına gönderiyor. O siteye tekrar geldiğinizde, otomatikman kasanızı alıp, doğru şifreyi çıkarıp, girmek istediğiniz sitenin login ekranını dolduruyor.
Eğer Internet cafe gibi güvensiz bir yerde olacaksanız, tek seferlik kullanılıp atılan hesap şifreleri var. Bu şifreleri daha öncesinde, güvenli bir IP'den oluşturuyorsunuz, sonra o cafelere gidince kullanıyorsunuz. Bu sayede keylogger gibi şeylerden endişe etmeye gerek kalmıyor.
***
Bugüne kadar galiba bir tek Lastpass'ta bir güvenlik ihlali yaşandı, o da hashlerin çalınmasıydı. Hatta çalınması bile değil, çalınmaya yeltenilmesiydi. Ana şifreniz (master password) yeterince uzun ve özel olduğu sürece bu bir sorun değil. Zaten Lastpass saldırıyı hemen farkedip, ne olur ne olmaz diye hem kendi hash fonksiyonlarını değiştirmiş, hem de herkesin şifresini daha önce kullandıkları bir IP'den yenilemelerini istemişti.
Kısacası bu kadar gözönündeki bir hedef için, siciller gayet temiz. Yalnız dikkat edilecek bazı hususlar var:
Master password'u asla unutmamanız lazım. Hesabınızı geri kazanmanız çok zor aksi takdirde. Adı üstünde Lastpass: Hatırlamanız gereken son parola.
Yeni bir ülkeden veya acayip bir IP'den Lastpass'e bağlanmak için ekstra adımlar gerekiyor. Aceleniz olduğunda "nereden bulaştım bu işe" diyebilirsiniz.
Başkasının bilgisayarından bir siteye girmem gerekiyorsa ve sitenin parolasını bilmiyorsam -ki genelde 20-25 karakterli rastgele bir kod oluyor- önce web'den veya telefon uygulamasından Lastpass'e bağlanmam gerekiyor. Eğer sık sık bunu yapacaksanız, o tip siteler için Lastpass'ten rastgele şifre uydurmasını istemek yerine, hatırlayabileceğiniz şifreler kaydedebilirsiniz. Mesela Google şifremi unutmadığım sürece, Lastpass'e gerek olmadan çat diye her bilgisayardan girebilirim. Ama unutursam da (çünkü biraz zor bir şifre olmalı), en azından Lastpass'e girip, şifre kasasına bakarak öğrenebilirim.
Ekstra güvenlik için, Chrome'daki Lastpass eklentisinin autofill (otomatik şifre, form, kullanıcı adı doldurma) özelliğini kapatın.
Daha da ekstra güvenlik için, Lastpass'i mutlaka 2FA (two factor authentication) ile birlikte kullanın...ki bilin bakalım bu da bizi nereye getiriyor?
#10 - "Two Factor" Kullanmıyorsa Evlenmeyin
Çoğumuz bunu telefona gelen SMS kodlarından tanıyoruz. İşin aslı two-factor authentication (veya multi-factor authentication) bir çok farklı metod içeren geniş bir konu. Hatta SMS kodları bu metodların arasında en güvensizi. Lakin aklınızda kalacak tek bir şey varsa o da şu olsun:
En kötü 2FA, hiç 2FA kullanmamaktan iyidir.
Dünya'nın en mükemmel şifresine de sahip olsanız, insanlık halidir, hesabınız kırılabilir. "İnsanlık hali" diyorum, çünkü bu işler Mr Robot'un çılgın hacking tekniklerinden ziyade, insanların hıyarlıkları sonucu oluyor. Yaklaşık 20 sene önce sabahın köründe bir telefon gelmişti bana, o uykulu halimle karşımdakinin hikayesine he he diyerek sosyal güvenlik numaram, ehliyetim, vs ne varsa vermiştim. Anca telefonu kapayınca kafama dank etti, "ulan Bilo şerefsizi!" diye çığlık attım. Sonra işin yoksa kırk saat telefonlarda kredi kartlarını, onu bunu iptal et.
Taa iki sene sonra herifin teki benim adıma kredi çekmiş, sonra iş başvurusu yapmış bir yerlerde. Muhtemelen kaçak göçmenlere "hizmet veren" birileri benimki gibi bir sürü bilgiyi üç kuruşa satın almış bir yerlerden. Kredi tarihçesi alarmı kurduğum için haberim olmuştu tüm bunlardan.
***
Velhasıl, biz gerizekalı olduğumuz sürece (24 saatin 1 dakikasında gerizekalı olmak da yeterli) şifrelerimizin çok akıllı olmaları yeterli değil. O yüzden 2FA sunan her sitede bu özelliği aktive edin: Bankalar, Google, FB, Amazon vs ve tabii ki Lastpass kasasının kendisi için.
Eskiden 2FA metodu olarak Google Voice numarama gelecek SMS mesajını seçiyordum ama oraya gelen SMS'ler aslında Gmail'e mail olarak geliyor. Yani pek güvenli değil, mailimi ele geçiren biri her türlü 2FA engelini de aşacaktır. O yüzden artık ya USB key kullanıyorum, ya da Google Authenticator gibi telefon uygulamarındaki zaman-bazlı kodları. Bunlar SMS'ten daha güvenliler, üstelik Internet veya mobil bağlantıya da gerek yok (seyahattekiler için daha iyi). SMS ise son çare.
Hangi metod olursa olsun, birinin hem şifrelerime, hem emailime, hem de telefonumun kendisine (ve ona girmek için gereken şifreye / parmak izine) sahip olma ihtimali çok az. Hepsini becermişse zaten beni kaçırmış, parmağımı kesmiş ve bir yerlerde zindana atmıştır, gelin kurtarın.
Harbi diyorum, kurtarın. 3 gündür bir şey yemiyorum, sabah akşam bu diziyi yazıyorum. Bitince ne olacak acaba? Aha, tam da şimdi bitt
