Gündüz Vassaf, Geceye Övgü'de "sistem makinelerini gece durdurur, oyalanacak bir şey kalmaz, kendimizle başbaşa kalırız" der. Oysa artık gece diye bir şey kalmadı. Önce sessizliğini, sonra karanlığını, en sonda da kimliğini çaldık gecenin.